Eindelijk! Er is een papier waarop staat dat ze mogen
blijven. ‘Ik zou blij moeten
zijn,’ denkt Armin, maar hij voelt niks. ‘Dank u,’ zegt hij beleefd tegen de
mevrouw van de migratiedienst. ‘Binnenkort krijgt u een huis,’ antwoordt deze.
‘U kunt een lening aanvragen om de inburgeringscursus te doen, zodat u leert
hoe wij hier met elkaar omgaan. Dit is verplicht.’ Armin knikt. ‘Daarnaast zult
u werk moeten zoeken,’ voegt ze toe. Ze geeft hem wat folders.
Een paar maanden later trekt Armin met zijn gezin in een
rijtjeshuis in een kleine Brabantse kern. 'Wij zijn de enige buitenlanders,' merkt zijn vrouw op. Het
is een mooie zomerdag. Armin heeft zin om de barbecue aan te steken. Als je goed eet, voel je je weer mens.
Aan de andere kant van de schutting hoort hij zijn buren
praten. Zonder erbij na te denken, roept Armin: ‘Buurman, de zon schijnt. Mijn vrouw
maakt het lekkerste vlees ter wereld. Hebben jullie zin om mee te eten?’ Armin hoort een deur dicht gaan. Dan is
het stil aan de andere kant. Misschien hebben ze hem niet gehoord.
Een week later probeert Armin het opnieuw. Weer geen
reactie.
Misschien vraag ik het niet goed, twijfelt hij. De
volgende keer als we barbecuen, bel ik aan.
Zo gebeurt. Armin loopt door de kleine voortuin naar het
huis van zijn buren. De buurman doet open. ‘Mag ik jullie uitnodigen voor een
lekkere barbecue?’ vraagt Armin. De buurman bekijkt hem van onder naar boven. Dan
zegt hij: ‘Waar heb jij het geld vandaan?’
13.02.17
