Gastvrij

Eindelijk! Er is een papier waarop staat dat ze mogen blijven. ‘Ik zou blij moeten zijn,’ denkt Armin, maar hij voelt niks. ‘Dank u,’ zegt hij beleefd tegen de mevrouw van de migratiedienst. ‘Binnenkort krijgt u een huis,’ antwoordt deze. ‘U kunt een lening aanvragen om de inburgeringscursus te doen, zodat u leert hoe wij hier met elkaar omgaan. Dit is verplicht.’ Armin knikt. ‘Daarnaast zult u werk moeten zoeken,’ voegt ze toe. Ze geeft hem wat folders.

Een paar maanden later trekt Armin met zijn gezin in een rijtjeshuis in een kleine Brabantse kern. 'Wij zijn de enige buitenlanders,' merkt zijn vrouw op. Het is een mooie zomerdag. Armin heeft zin om de barbecue aan te steken. Als je goed eet, voel je je weer mens. 

Aan de andere kant van de schutting hoort hij zijn buren praten. Zonder erbij na te denken, roept Armin: ‘Buurman, de zon schijnt. Mijn vrouw maakt het lekkerste vlees ter wereld. Hebben jullie zin om mee te eten?’ Armin hoort een deur dicht gaan. Dan is het stil aan de andere kant. Misschien hebben ze hem niet gehoord.

Een week later probeert Armin het opnieuw. Weer geen reactie.

Misschien vraag ik het niet goed, twijfelt hij. De volgende keer als we barbecuen, bel ik aan.

Zo gebeurt. Armin loopt door de kleine voortuin naar het huis van zijn buren. De buurman doet open. ‘Mag ik jullie uitnodigen voor een lekkere barbecue?’ vraagt Armin. De buurman bekijkt hem van onder naar boven. Dan zegt hij: ‘Waar heb jij het geld vandaan?’

13.02.17