Dan is het avond. Minister Kamp vertoont zich op de Nederlandse televisie. En hij doet wat de Belgische prof voorschrijft, maar nog een graadje erger. Hij refereert aan de wet die hij heeft te volgen - neemt geen verantwoordelijkheid voor het maken van wetten - en vervolgens slaat hij ons juridische staatsbestel van tafel door de Raad van State in de hoek te zetten. Een Raad van State overigens waar zijn vriend Donner een niet onbelangrijke functie bekleedt die hij op weinig transparante wijze heeft verkregen.
In beide gevallen gaat het over asielzoekers. Dat die vooral weg moeten en niet mogen werken. Kort door de bocht? Nou nee, want daar komt het bottom line op neer.
In Griekenland klaagt een 77-jarige apotheker zijn regering op de meest genadeloze wijze aan. Dimitris Christoulas pleegt zelfmoord met een pistool op het drukke Syntagmaplein in Athene. In zijn afscheidsbrief staat dat hij liever waardig aan zijn einde komt, dan eten te moeten zoeken in vuilnisbakken. Het zelf bijeen gespaarde pensioen van de man is in de rook der bezuinigingen opgegaan. De Grieken spreken van economische moord in plaats van over zelfmoord.
De Belgen en de Nederlanders zijn niet beter. Hier plegen kabinetsleden even harde economische aanslagen, liefst op de zwakste groepen in de samenleving. Vandaag in Nederland zijn de jongeren aan de beurt, die geen stage mogen lopen om hun studie af te ronden. Ze moeten terug naar derde wereld landen die gekort worden op ontwikkelingsgelden, en krijgen zo min mogelijk vaardigheden en kennis mee.
Tegelijkertijd twittert Groenlinks kamerlid Tofik Dibi dat in 2025 470.000 extra mensen in de zorg nodig zijn en de prognose is dat er maar 20.000 beroepskrachten bijkomen.
Dus, wat doen we: we sturen waardevolle arbeidskrachten weg naar een lege toekomst en creëren tegelijkertijd een tekort waar we zelf de dupe van zijn. Dat is economische moord en economische zelfmoord in een.
Bravo!
###
Geen opmerkingen:
Een reactie posten