In Nederland worden kinderen van asielzoekers in gevangenissen gezet, maar Nederlandse kinderen worden als kasplantjes bewaakt op basis van normen: is het kind op tijd op school en heeft het schone kleren aan? Regels die alleen naar uiterlijkheden kijken en geen ruimte hebben voor het individuele kind en zijn of haar moeder.
Een moeder die zich verzet wanneer haar kinderen bij haar worden weggehaald, is als een gevaarlijk dier. Vooral als ze het onterecht vindt dat jeugdzorg zich met haar gezinsleven bemoeit en haar beticht van slecht moederschap. Dus moeten de jongens en meisjes van Jeugdzorg een politie-escorte krijgen. De indruk die dat maakt op de betreffende kinderen en hun moeders is minder relevant.
De kinderen worden uit de klas gehaald. Lekker makkelijk, geen moeder in zicht. De allerkleinsten, die nog niet naar school gaan, moeten thuis opgehaald worden. Weggescheurd van de vrouw met wie hun navelstreng verbonden is en die als een tijgerin haar jong bewaakt. ‘Zie je wel, het is een labiele vrouw’.
Dan start een nieuwe procedure via de rechter. In bovenstaand geval duurde het twee weken eer de zaak voorkwam. De moeder kreeg gelijk van de rechter. De uithuisplaatsing was ongegrond en onterecht. Het leed al wel aangedaan. Moeder en kinderen voelen zich onveilig. Nachtmerries en de kleinste plast weer in zijn broek. Het litteken de gedwongen scheiding is rauw.
Van Jeugdzorg geen excuses, geen hulp, wel meer regels en een jonge HBO-er die eens per week thee komt drinken. Daarbij het gezin steeds weer ontzettend. De macht van onwetende goedbedoelende hulpverleners hebben ze aan den lijve ondervonden.
###
Om privacy redenen worden geen namen genoemd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten