zondag 6 september 2015

Het arme jong - paspoort

De foto van een peuter in foetus-houding gestrand, verdronken, dood, omdat hij niet in zijn eigen stad en land kon opgroeien in vrijheid en met zijn ouders in een wankele ragboot zat zonder zwemvest op de Middellandse Zee, die koude harde zoute golven, die foto heeft een tsunami aan medeleven met vluchtelingen aangeblazen.
Het arme jong.
Hypocriet Europa.
Duizenden, tienduizenden, honderdduizenden kinderen sterven, zijn gestorven, door conflicten. Evenzoveel vrouwen en mannen van alle leeftijden overkomt, overkwam hetzelfde. Doet het ertoe hoe oud je bent als je sterft door geweld?
In de publieke opinie kennelijk wel.
Het onderbuik gevoel van de Europeaan is gedraaid. Nog kort geleden waren vluchtelingen gelijk criminelen. De hekken, muren, het prikkeldraad, het kon niet hoog genoeg.
Maar dat hielp niet.
Want mensen die wanhopig zijn, die oorlog en bittere armoede ontvluchten, laten zich niet tegenhouden door een hek of een ontbrekend paspoort. Dat kunnen ze zich niet permitteren.
De hypocrisie van het Westen blijkt even hard uit de sentimentele reactie op de erbarmelijke dood van peuter Aylan als uit de wapenleveranties naar degenen die hem de dood in stuurden.
We roven Afrika leeg, steunen ons welgezinde dictators en eisen op hoge toon terugbetaling van leningen die met valse bedoelingen zijn verstrekt (ja, IMF), maar we nemen geen enkele verantwoordelijkheid voor de ongelijkheid die we creƫren op ieder denkbaar front. Vandaag worden vluchtelingen als helden ontvangen op stations (ik denk dat het voor het eerst is sinds de mens bestaat) maar wat dan? Lost het iets op? Even wel. Een knuffel, een slaapzak, een paar schoenen. En morgen? Wat dan? Als die mensen een andere taal spreken? Andere gewoontes hebben? Wat dan? Gaan we dan weer lekker xenofoob wezen?
Flikker op, kawed, als we echt verontwaardigd zijn over onrecht en onderdrukking, dan moeten we constructief iets veranderen. In de eerste plaats dienen we onze zelfzuchtigheid, hebzucht en statusangst te verdrijven. In de tweede plaats moeten we de betekenis van empathie incorporeren. Ten derde, gast vrij, de gast is vrij. En wij zijn allen gast van Gaia.

De wereld is van ons allemaal. Het concept vluchteling is absurd. Het is een destructieve constructie van de samenleving die we samen hebben gemaakt. Hoe kan een mens op aarde een vluchteling zijn? Die aarde delen we. We mogen allemaal overal wonen. Gaia kent geen paspoort. Ze zorgt voor zuurstof en voedsel voor al haar bewoners.

Er zijn mensen die dat voelen

Rodaan Al Galidi: One is too many

Afbeelding: graffity Gent