maandag 18 november 2013

Kasba in the Bus: Rwina


We caught them in the studio, composing a new song. They told us it was about a poor man whose live was ruined. Then we put them inside the old van and filmed - because friends and ruins make a good combination.

Short film

Ruina, the making of - Kasba in the Bus: 


zondag 3 november 2013

Geld speelt geen rol



Economen denken vanuit grondposities, markt en kapitaal. Sommigen zijn micro, anderen macro. Maar ze denken altijd vanuit bestaande paradigma’s die steeds weer uitkomen op zogenaamde verdienmodellen: ‘Er moet meer binnen komen dan eruit gaat’ (geldelijk gezien dan, emotionele, spirituele en ecologische kosten en baten worden niet gerekend). Een ware econoom kan niet buiten de kaders van financiën denken en doen. Alles draait om markten, arbeidsmarkten bijvoorbeeld. De mens dient te werken om het bestaan te verdienen. Arbeid adelt.

En wat als de mens nu eens niet hoort te werken voor geld, als dat – veel verdienen – nu eens niet het Walhalla inhoudt, wat dan? Wat als het leven meer betekent dan je uit kunt drukken in Euro’s? Dan loopt de econoom stuk. Dan verliest hij zijn reden van bestaan, zijn religie, zijn godheid.
Dan vervalt hij in redenaties waar termen als ‘verwend gedrag’ of ‘luxe paarden’ veelvuldig in voorkomen. De econoom heeft gelijk, vanuit het perspectief van kijken. Hij (en ik heb het bewust over een hij) kan zich niet voorstellen dat er meer is op aarde dan de basisprincipes van zijn vak. Hij (weer expliciet hij) vindt dat zijn vak, zijn wezen, zijn alter ego, de redding van de mensheid is. Hij begrijpt niet dat er mensen zijn die een groter heil verwachten van spirituele groei dan van een economische groei. En zegt dan, ‘Kom erbij, doe als wij’. En als je dat niet doet ‘dan ben je dom’. De econoom kan niet buiten zijn eigen kader denken.

Laten we wel zijn, we hebben onze maatschappij zo ingericht dat de economie de voornaamste drijfveer en daarmee ook wetenschap is. Echter, er zijn ook andere manieren van inrichting van een samenleving mogelijk. Manieren waarbij de economie niet dominant, maar ondergeschikt is. Ondergeschikt aan wat? Aan het leven zelf. Het leven zelf dwingt activiteit af. Maar of die activiteit serieus meetelt, dat wordt momenteel meer ingegeven door de economie dan door het leven. 

Wil je een miljoen Euro achterlaten als je sterft, of wil je persoonlijk gegroeid zijn en je kinderen neer hebben kunnen zetten als stabiele zelfstandige mensen? Het een sluit het ander niet persé uit, maar in de dagelijkse praktijk vechten die doelen vaak wel met elkaar. 

Zolang we de economie als dominante factor blijven handhaven, zolang zullen persoonlijke groei, opvoeding en opleiding, gezondheidszorg en geluk ondergeschikt zijn aan de verdiende Euro’s, de werkgelegenheidsstatistieken, financiële resultaten en tabellen. Dat wordt ratio genoemd. Volgens mij is dat dom en weinig rationeel.

Ja, de industrialisatie neemt toe. Robotten doen het werk en mensen worden daardoor overbodig. Overbodig? Dat vindt de econoom. Werkeloosheid is een term die door hem is bedacht. Die mens echter, die niet meer van negen tot vijf ‘meterstanden inklopt’ of ander industriële, automatische handelingen hoeft te verrichten, verkrijgt daardoor juist de vrijheid om zich verder te ontwikkelen. Tijd om boeken te lezen, tijd om bij de kinderen te zijn, tijd om oma een goede oude dag te bezorgen enzovoort, in plaats van te klokken op kantoor na drie kwartier file rijden. 

Tijd dus voor een nieuwe economie, namelijk niet die van uren schrijven voor nutteloze arbeid in dienst van een baas, maar die van waarde toevoegen waar je dat wilt en denkt dat je dat kunt, zonder dat om te rekenen in Euro’s, zonder je zorgen te hoeven maken over “verdienen”, want dat doet die machien voor jou. En jij, jij hoeft alleen maar te leven, je kansen te onderzoeken en te leren. 'Geld speelt geen rol' zei Ollie B. Bommel al. Echter zolang wij de economie het primaat blijven geven, zolang blijven we slaaf en speelt geld de voornaamste rol. Dat is een keuze.

###

vrijdag 11 oktober 2013

Zolang


Weet je, kind, mijn vrienden sterven, worden ziek en bang. Die ouderen waar jij van denkt dat ze hindernissen overwonnen hebben, komen de dubbele oxer nu pas tegen, nu zij halverwege de eeuw zijn. 
Jouw belemmeringen voelen hoog en groot, en dat zijn ze ook. Maar het zijn de preludes van de dood. Nog niet het echte spel.
Je snapt de dood nog niet. Je weet nog niet hoe zwaar die kan drukken, maar je voelt hem ergens diep van onder, ver weg, toch dreigend. 
Je voelt de dood alsof deze te vertalen is in succes of falen. Er is geen succes of falen. Er is alleen leven.
Het zou zo tof zijn, als jij mijn ervaringen zou kunnen pakken en daarop voortgaan. Als jij minder tijd nodig zou hebben om te leren wat ik nu weet. Als jij niet zoveel zou hoeven te verspillen als ik heb gedaan.
Maar je neemt je eigen tempo, kiest je eigen zijpaden en ik, ik kan slechts toekijken. 

Afbeelding: detail Joost Sicking, Verloren Zoon, potlood op papier, jaren '70

woensdag 9 oktober 2013

Je verliest grip

Vallende blaren, dwalende geesten. Overal is het herfst. Bomen raken bladeren kwijt. Kinderen verliezen de weg en ouders hebben het kompas in een onaanzienlijke la slingeren. De natuur is wreed. Waarom gaan ze juist puberen wanneer jij in een midlife zit? Is daar een stiekem verband? Iets wat met loslaten, losmaken, loskomen van doen heeft? Het kind voelt de onmacht van de ouder om haar leven voor haar te leiden.

Verward en ontheemd vraagt ze zich af waar al dat vertrouwen op de beslissingskracht van die ander ineens gebleven is.

Zelf doen? Dat wil de peuter al. Maar die weet zich, onbewust, beschermd door die grote schaduw die het beste met hem voor heeft. Echt zelf doen is anders. Daar zitten consequenties aan die je niet kunt overzien. Consequenties die de vader en moeder evenmin overzien. Die hen ook onzeker maken. Daarbij komt dat de ouder zichzelf ineens overbodig voelt. Ouder wordt. Dit is het.
Er is geen belofte meer. Er is het hier en nu en daar moet je mee in het f*&$#ng reine zien te komen. Dat valt niet mee voor een generatie die zichzelf als altijd jong beschouwt. Vijftig is het nieuwe Veertig. Ja ja, maar haren verven en spijkerbroeken kopen is niet langer genoeg. Je kind heeft jou niet meer nodig. Je kind heeft jou harder nodig dan ooit, maar je kunt niet leveren. Je zult niet leveren.

Je weet dat. Je kind weet dat. Je worstelt allebei, maar niet samen, wel met elkaar. Verwijten, beschuldigingen, beschadigingen in de naam van liefde. Je wilt niet loslaten. Je moet. Je doet. Zij moet. Hij doet. Ongeacht de gevolgen. Ieder leert van eigen fouten, toch? We zijn allen individuen, toch?

Het geheim van stabilisatie is constante zelfcorrectie, ontdekte Jane Jacobs. Ouder en kind moeten zichzelf in de hand houden of op z'n minst niet de ander vertellen wie hij of zij was en dus is. Beiden moeten onvergeeflijke woorden en daden zien te vergeven. Dat kan inhouden dat je de patronen in je relatie radicaal verandert. Of wacht tot de ander tot inzicht komt. Maar, WOW, dat is moeilijk! De ouder moet leren leven met overbodigheid en ook, met vergankelijkheid.

Het kind moet leren leven met verantwoordelijkheid voor de invulling van een bestaan dat nog moet komen en zich losmaken van het beeld en de verwachtingen die de ouder heeft. Een zelfbeeld creëren met eigen verwachtingen. WOW, dat is moeilijk!

Voor de overbodige ouder wederom een quote naar Vondel: 'De ouders telen het kind groot met smart. De kleine treedt op 't kleed, de grote treedt op 't hart'. Het kind krijgt Lucebert: 'En morgen, de hele wereld ...'

Afbeelding: zonder titel, Oostindische inkt op krant, Joost Sicking, 1965



zondag 8 september 2013

Laffe doorgeefluiken


Boekhandelaren verkopen boeken sans scrupules. Ze nemen blind de aanbeveling van de uitgever over, kiezen geen enkele partij, nemen geen risico en verkopen ieder boek dat via het Centraal Boekhuis wordt aangeboden. En strijken 42% van de verkoopprijs op.

Van ieder boek dat je koopt, ontvangt de verkoper dus bijna de helft van de verkoopprijs. Hij of zij doet daar niets voor, behalve een website onderhouden. En dat gaat automatisch. Ieder boek dat in Nederland wordt uitgegeven en bij het Centraal Boekhuis genoteerd staat, komt automatisch terecht bij giganten zoals Bol.com, Bruna, maar ook bij de zogenaamde kleine onafhankelijke boekhandels terecht.

Met andere woorden: ‘U vraagt Wij draaien’. Er is geen enkele selectie, geen enkele boei waarop de lezer kan varen, behalve op de bestsellers list - What’s in a name? Boekhandel in stand houden voor het algemeen intellectueel welzijn? Pas beter op je portemonnee want de boekhandelaar graait er iedere euro uit zonder toegevoegde waarde te leveren.

Boekhandels verkopen werkelijk alles wat een ISBN heeft (simpel aan te vragen en de kosten ervan bedragen minder dan €9) en nemen de prietpraat van de uitgever zonder enige reserve over.

Ze bestaan bij de gratie van een illusie en ten koste van de maker, schrijver, die alle risico neemt. Kortom, het zijn laffe doorgeefluiken die profiteren van andermans arbeid.






dinsdag 20 augustus 2013

Advertisement for JES! Towards a joint effort society -> Early birds catch the worm...


Preliminary note
‘But surely, you do not read all the manuscripts and papers which people send you,’ Paul Feyerabend stated. He was Professor of Philosophy at Berkeley, and his Against Method still inspires. ‘You throw most of them into the waste basket. I most certainly do. That means that I make my selection in a highly individual and idiosyncratic way, partly because I can’t be bothered to read what doesn’t interest me  - and my interests change from week to week and day to day – partly because I am convinced that humanity and even science will profit from everyone doing his own thing.’
Feyerabend probably was right. However, a society is more than the sum of all individuals in a specific area. That’s what we have been writing about: a joint effort society as a solution to many problems and issues. Come on, Let’s Join Efforts!

Early Bird Award

JES! Towards a joint effort society
 is available as e-book. Published at Leanpub, Vancouver, Canada.


One reviewer stated: 'JES! is more of a manifest or at least a book filled with ideas how to shape society. Fascinating, ambitious and worth reading.'  
JES! is the English follow-up of Allemaal Winnen (Only Winners, regional sustainable development – ecolution)

The book applies and furthers the ecolution approach that contains a conceptual framework, toolbox and matrix for sustainable development.
The joint effort society is a new political engagement model.

Until September 25th we can offer you an Early Bird download, lowering the minimum price from $6.99 to $5 (€3.74) 

It works like this:
You go to the JES! landing page and buy the book (pdf, e-pub & mobi)
There is a ‘coupon code’ field.
You type: Early bird 
Click here for the JES! landing page (https://leanpub.com/jes)
This is also the page to read a sample online or download the sample pdf.

Thank you very much for taking an interest in JES! We hope the book will inspire you to create the world you want to live in.
Please do not hesitate to share your thoughts, comments and/or questions with us so we can continue to improve the work.

Best wishes,
Frank van Empel & Caro Sicking

Like what you see? Please help us spread the word and forward this message to your colleagues, friends and connections, so we can change the world together. THANX

woensdag 7 augustus 2013

Publish JES!


This hot summer month was perfect for completing JES! Towards a joint effort society. We found a publisher in Vancouver, Canada, that has the point of view of the self-producing individual (in line with our perspective) after some encounters with traditional publishers.

The vested bookmakers reacted in three different ways:
* 'I am bamboozled, I do not know into which 'list' this book fits';
* 'JES! is more of a manifest or at least a book filled with ideas how to shape society. Fascinating, ambitious and worth reading. I advise you to contact a publishing house that is very good at getting attention for new frameworks and concepts';
* 'No thank you'.  

Working with Leanpub meant we had to learn some computer language, called Markdown, but we did with their help. 

'JES! Towards a joint effort society' will be out tomorrow or the day after. In the meantime you can watch the sample and subscribe here.

One of the perqs Leanpub offers, is to publish early and publish often. This means a book can be shared before it is completely finished. Feedback from readers is appreciated! So, please, go to the JES! landing page and join us.

Another nice touch is that the author prices the book two leveled (minimum and suggested) and that the reader pays the amount he or she values it. 
The 100% happiness guarantee offers the reader a refund within 45 days should they feel the buy is a mistake.

JES! will be available on all e-reader devices and as a print on demand (the process is lightweight, innovative and sustainable), updates are encouraged and automatically sent to the readers. 

We at nonfiXe think this is the publishing mode of today and are very enthusiastic about it.

Now we have to find ways to tell you JES! is out there. This blog is a first try. We hope you will help spread the word. If you use twitter the suggested hashtag is #JES!



donderdag 28 maart 2013

Wereld burgers vormen een Joint Effort Society


Reactie op een essay van 27.03.2013 in DeWereldMorgen.be van Ico Maly. Ico Maly pleit voor het primaat van de politiek en voor beter onderwijs. Dat laatste, daar zijn we, bij nonfiXe, het ongelofelijk mee eens: Wereldburgerschap en de toekomstige samenleving


Steeds duidelijker blijkt hoe verweven alle systemen in onze wereldwijde samenleving zijn. Economische, ecologische, sociale en psychologische crises volgen razendsnel elkaar op, lopen dooreen en lijken onstopbaar. Ingrijpen van bovenaf is zinloos. Want je weet niet wat het effect van zo’n maatregel is. Daarom pleiten wij voor het primaat van het individu en niet dat van de politiek.

De economie is ingebed in de ecologie. Schaarste aan grondstoffen en ja zelfs schone lucht luiden het Einde van de Competitie in. Aangezien, zoals Ico Maly beschrijft, competitie op korte termijn enkel nog verliezers oplevert.
De economie zal terug moeten keren naar haar eigen plaats: het managen van een huishouden, niet het zoveel mogelijk produceren en consumeren van goederen.
Een groeiende groep burgers wereldwijd (wereldburgers?) beseft dat. Deze mensen nemen verantwoordelijkheid en besluiten om te gaan samen werken. Ze verdrijven dictators. Ze richten banken op, bedrijven en scholen op coöperatieve basis. Zij zijn de avant-garde van de Joint Effort Society. Niet de politiek, maar het individu heeft het primaat. Vormen van directe democratie en permissive consent gaan het overnemen van de representatieve democratie die politici oplevert die handelen uit eigen belang of partij belang. De technologie is er klaar voor.
De coöperatieve gedachte brengt een andere instelling met zich mee dan de competitieve. Het samenwerkende individu is zich bewust van de wederkerigheid en in staat om te delen en accumulatief te leren. Dit individu kan zich verplaatsen in een ander en zal veel minder gauw geneigd zijn tot oorlog en uitbuiting. Zulke personen begrijpen hoe het algemeen belang verwoven is met eigen belang. Samenwerking op basis van gelijkwaardigheid is de meest rationele actie op dit moment in de geschiedenis.
Een en ander wordt uitgewerkt in Allemaal Winnen, regionale duurzame ontwikkeling, Bakker en Van Empel. En de opvolger die binnenkort uitkomt JES! Towards a Joint Effort Society, Van Empel en Sicking.
Afbeelding: Barend van Hoek, Victory for All, potlood op papier, 2012. Uit: Allemaal Winnen, naar een betere wereld. Auteur: Frank van Empel. Uitgever: Studio nonfiXe.
###

dinsdag 29 januari 2013

De Opmars der Trutten


De onfatsoenlijken onder ons moet mores geleerd worden. Zij die zich niet aanpassen kunnen geen aanspraak meer doen op basisrechten, zoals eerlijke rechtspraak, vrije tijd of vrijheid van meningsuiting. 

In Vught plant het college van B&W ‘maatschappelijk nuttige werkzaamheden’ voor mensen met een uitkering. Onder het mom, ‘iets terug doen’, zullen ze de straat vegen, oude vrouwtjes helpen met oversteken en sokken stoppen.

Landelijk mag er gejaagd worden op overvallers, relschoppersen ander gespuis. Op facebook groeit het aantal ‘wanted dead or alive’ oproepen met foto’s van ‘daders’. Geen idee of het ook echt ‘daders’ zijn. Maar de zaak van Piet z’n ouders is overvallen – zegt Piet - en hij plaatst een still van de beveiligingscamera op het net. Als justitie het kan, kan Piet het ook.

Universiteiten verhangen schilderijen waarop een naakt staat afgebeeld. Die opruiende doeken kunnen naar de vochtige kelder. In Leiden worden eerstejaars beboet omdat ze een rondje in Adams kostuum door de stad rennen.

Ondertussen klusteren we voor de tv, gezellig onder ons, om afscheid te nemen van de Majesteit die in 1980 zo roerig de troon besteeg. Geen onvertogen woord, van niemand, zelfs niet van overtuigd Republikeinen.

We zijn de roerigheid beu en het roerend eens. Fatsoen moet je doen. Het CDA heeft meer gewonnen dan uit de kamerzetels blijkt, we kopiëren massaal Balkenendes opgestoken vingertje.

Zelfcensuur, volksgerecht en preutsheid kenmerken de Nederlandse samenleving van vandaag. Vrijheid, vrolijkheid, onenigheid, rommel en chaos daar doen we in Nederland niet meer aan.

Wrijving is het begin van ieder creatief proces. Frictie wekt energie op. Onbetamelijke vragen en opmerkelijke antwoorden leiden tot vernieuwing. Diversiteit en afwijking maken een samenleving interessant. Leven is groeien en leren, fouten mogen maken en opnieuw beginnen, ontdekkingen doen, uitproberen, doorzoeken, rennen, lachen en builen vallen.

Leven is niet streven naar het grafschrift: ‘Hier rust een fatsoenlijk mens. Hij betaalde keurig belasting en harkte zijn voortuin.’

Afbeelding boven uit Herfst van Lucebert: 'Kinderen buiten / verminken de stilte / Oh beminnelijk litteken' handgeschreven op schoolbord.

###

maandag 28 januari 2013

Terug naar de tijd van Heksenjacht en Inquisitie

We roetsjen een steile helling af, terug naar het barbarendom. Denken we nu echt dat de samenleving er leuker en veiliger op wordt, als we virtuele schandpalen en volksgerecht de plaats van het rechtssysteem laten innemen? En fatsoen tot onze hoogste waarde benoemen? Denken we dat de straten er schoner op worden? Ahmed Marcouch, kamerlid voor de regerende PvdA, is zo kort door de bocht. Ook vindt hij dat daders hun recht op privacy verspeeld hebben.
Daaag Rechtsstaat.


Een treinkaartje kopen via Internet is wel zo handig. Het retourtje Vught – Driebergen zonder korting kost maar liefst € 21,60. Niet voor niks dus. De NS zal wel blij met me zijn. Maar nee hoor, de NS vertrouwt mij, vooraf betalende klant, niet.
Ik moet naam en geboortedatum intikken en mijn legitimatiebewijs in de aanslag houden als de conducteur komt, want alleen ik mag op het gereserveerde ticket treinen.
De spoorwegen weten wie ik ben, wanneer ik waarheen reis, maar die kleine inbreuk op mijn privacy weegt niet op tegen de belangen van de monopolist.
‘Je bent gek,’ zegt mijn zoon. ‘Nooit vooraf betalen, nooit een retour kopen. Negen van de tien keer rijden de treinen niet en dan ben je je geld kwijt.’ Hij had gelijk. ‘Aangepaste dienstregeling’ noemen ze dat, want het sneeuwde. Vervolgens stuurt de NS me ongevraagde emails met de mededeling dat ze zorgvuldig omgaat met mijn gegevens... ja, ja.

Energiebedrijven houden een register bij waarin staat wie er te laat betaalde en dreigt te worden afgesloten. Zelfs als de rekening voldaan is, blijft je naam en adres in dat dossier. Wanneer je dan een nieuw contract wilt afsluiten bij een andere energieleverancier, eist deze een borg die kan oplopen tot €1.000,-. Sommige energiebedrijven willen zelfs een huurovereenkomst of koopakte van je huis zien. Zoveel voor privacy. Had je maar op tijd moeten betalen, de dader moet met de billen bloot.

Een zestienjarige wordt door een agent weggestuurd bij een disco. Hij noemt die een agent ‘flapdrol’. Dan wordt hij door een paar volwassen kerels in uniform op de grond gesmeten, laars in zijn nek en moet een nacht de cel in. De agent kende hem, hij had hem een keer zien vechten met leeftijdsgenoten – op de vuist, dat wel. Deze ‘recidivist’ moet een lesje leren, vond de diender. Een lesje in respect en fatsoen.

Fatsoensrakkers schreeuwen om het hardst dat de acht jongens die in Eindhoven op gruwelijke wijze een man in elkaar trapten, geen recht meer hebben op privacy. Hadden ze zich maar moeten gedragen.

Het gaat goed mis!

Een filmpje (?!) is voldoende bewijs om iemand door de onderbuik van de massa te trekken. Vandaag betreft het acht jongens die zichzelf, nadat ze ontmaskerd en bedreigd waren, hebben gemeld bij de politie. ‘Zie je wel, hoe nuttig het is!’ roepen voorstanders triomfantelijk. Morgen maakt iemand een film om een ander in diskrediet te brengen, of gewoon omdat het kan. Kwestie van plakken en knippen. Vandaag gaat het om ernstige mishandeling, morgen om een treinreis op naam van een ander.

Terug naar de tijd van heksenjacht en inquisitie.

‘Fatsoen moet je doen,’ citeerde PvdA-er Ahmed Marcouch de truttige CDA-rijm zonder enige ironie, in Brandpunt op zondag 27 januari 2013. Onder fatsoen verstaat hij kennelijk ook naming and shaming van daders, zelfs nog voordat ze door de rechter schuldig zijn bevonden. In dezelfde categorie hoort dat die daders vogelvrij zijn, ze bedreigd mogen worden en als het even kan worden teruggepakt. En hun families? En hun buren? Hun scholen? Hun gemeentes? Hoever wil je gaan met het oog-om-oog principe uit naam van fatsoen?

De rechtsstaat uitkotsen in naam van fatsoen is gevaarlijk. Respect afdwingen met overdreven machtsvertoon is een illusie. Mensen hard afrekenen, onder druk zetten, of dwingen hun privacy op te geven voor een treinreisje in stokkende treinen, is vragen om problemen. De stress in de samenleving neemt toe, en daarmee de agressie.

Politici, politie, journaille en redelijke mensen kunnen bedenken dat justitie een hoger doel dient dan wraak. Een samenleving die straft uit wraakgevoelens werkt agressie in de hand. Wraak baart wraak. Haat baart haat. Wanneer fatsoen de norm is ... Wiens fatsoen? Verzet tegen de heersende klasse wordt dan al gauw als onfatsoenlijk (en dus misdadig) bestempeld.
Nog even en je kunt geen bezwaar meer aantekenen tegen een belastingaanslag of tegen een verkeersboete, want dat neigt naar het onfatsoenlijke. Een ambtenaar in functie krijgt carte blanche om macht uit te oefenen. Burgerlijke ongehoorzaamheid doet je in de cel belanden, met geen enkele andere rechtsgrond dan de fatsoensregels van de flapdrol die vindt dat je hem hebt beledigd.

Daaaaag rechtsstaat, Daaaag democratie, Daaaag beschaving.

###