woensdag 16 juni 2010

Tailleloos




Ik stap in mijn auto. Wanneer gaat een vrouw op haar moeder lijken? Als ze zelf kinderen krijgt? Wanneer haar man haar bedriegt en ze zich voor het eerst echt onzeker gaat voelen? Wanneer verbitteren vrouwen, groeien ze dicht en drogen ze op?
Iedereen kent ze, de vrouwen die zich kleden om te verbergen. Strakke kapsels en degelijke truien, met turtle neck. Tailleloos. Vrouwen die zich verzetten tegen de jaren, ze trachten te temmen zoals kostschooldirectrices een drukke klas met samengeknepen lippen in bedwang proberen te houden. Ze herinneren zich niet wat ze verwachtten toen ze jong waren, maar dat het iets anders was dan wat ze kregen, dat weten ze. Vreugdeloos.
Dan is er nog die andere categorie: te diep decolleté, toonbank voor het schrompelende schap en eveneens tailleloos. Wanhopig vasthoudend aan voorbije jeugd. Ze smeken artsen om elixer, slikken vitaminepillen, fitnessen doorlopend en flirten met kleine jongens. Even vreugdeloos als hun billenknijpende zusters. We verliezen ons vertrouwen en verkrampen, verlangen terug naar zorgeloze jaren. Is er een beperkte hoeveelheid spontaniteit per vrouwenleven beschikbaar?
Ik dacht dat ik kon ontsnappen, maar nu ik onverrichterzake naar huis rijd, mijn verwarde moeder dwalend in een steriel ziekenhuis achterlaat, versmallen mijn lippen stevig samengeknepen tot een zurige mond. Ik voel mijn taille verdwijnen, verstarren in vet onbevredigd verlangen, uiterlijk Ma's doorlopende zwangerschappen, die steeds opnieuw invulling aan haar leven gaven, imiterend. Kies ik voor een schrompelend schap, zonnebankbruin? Voor de grijze, wollen jurk tot kniehoogte? Of is er een uitweg, een ontsnapping mogelijk die me leidt naar groene velden en open wegen?

vrijdag 11 juni 2010

Freedom & Diversity as Dutch as dikes, wooden shoes, 'drop' and raw herrings




What is worse than politicians who split a population in two by spreading hatred and prejudice? What is worse than politicians who, in their hearts, do not believe in democracy?

Two things are worse:
1. Ignorant voters and stupid followers who believe the populist’ rhetoric
2. Colleague politicians who’s mouths stay shut in polite smiles and handshakes

We, in the Netherlands, have both.

The majority of our country will now have to stand up and speak out loud. We cannot sit still and watch how some off us garbage one of our most priceless cultural values: that of freedom of speech / religion / expression (& yes, expression is in dress as well).

The cultural heritage my father left me is: freedom for everybody, not just for some.
Freedom and diversity are as Dutch as dikes, wooden shoes, 'drop' and raw herrings are.

woensdag 9 juni 2010

Persbericht ANP: COA trots op destructie jonge levens








































Het originele persbericht dat vandaag om 10.24h op ANP perssupport verscheen. Kort gezegd komt het erop neer dat instituten (overheidsorganen) zichzelf en zelfgeschreven regels toetsen onder de noemer Trias Politica en mensen er niet toe doen. De wijze waarop de Nederlandse overheid de jonge Ethiopische circusartiesten van Afrisinia behandelt, is daar exemplarisch voor.

zondag 6 juni 2010

1 A4 over het werk van Joost Sicking



Paard voor de kinderen, mixed media, 75x120cm, 1967

De schilderijen van Joost (1932 – 1986) hebben hun bestaan te danken aan een voortdurende poging om dat te ontdekken wat alleen een schilderij kan ontdekken: Anders kijken (3+3=7 is beeldend gezien een beter kloppende som dan 3+3=6). Je door beelden een mening vormen over een veranderende samenleving en steeds opnieuw je plaats daarin bepalen. Bewust dialoog en discussie aangaan, niet alleen om te overtuigen, maar ook om overtuigd te worden.

Hij boog zich door de jaren heen over de zeggingskracht van kleur. Waarom rood gebruiken? Waarom wit? Wit is geen kleur, maar onontbeerlijk en altijd aanwezig. Hoe werkt de combinatie van kleuren in een compositie? Hij vroeg zich af waarin de overtuiging van vorm huist. Letters zijn sociaal, je kunt ze aaneenrijgen. Cijfers zijn a-sociale vormen, ze staan altijd los van elkaar. Wat is het belang van een lijn of vlak? Zoek ik rust of beweging in dit beeld? Waarin zit de betekenis van de compositie? In het ritme van drukwerk onderbroken door gepassioneerde grillige figuratie in Oost-Indisch zwart. Diepte of juist niet? Een doek is in essentie een plat vlak, waardoor perspectief kan leiden tot onechtheid. Maar niet altijd...

Joost vertelde geen verhaaltjes. Hij leverde wel commentaar op de samenleving en zijn directe omgeving. ‘Mijn werk gaat over seks, religie en macht,’ zei hij eens tegen Lambert Tegenbosch voor de Volkskrant. Algemeen menselijke worstelingen door de jaren heen dus. Want nog steeds wordt onze samenleving gevormd door seks, religie en macht.

Joost probeerde zich een mening te vormen en betekenis aan zijn leven te geven door zijn schilderijen. En door te tekenen. De tekeningen zijn de vingeroefeningen, het dagboek, de voorlopers, de routekaarten waarlangs de schilderijen hun weg vonden, waarna de schilder volgde. Hij bereikte nooit de eindbestemming, wilde dat ook niet. Een veranderende omgeving vraagt om voortdurend (zelf)onderzoek en wisselend paradigma.

Meer info: www.sicking.nl / monografie getiteld: Joost Sicking / Caro Sicking – caro@woordwerk.net - 06.22455448

vrijdag 4 juni 2010

Mooie Meiden



Ze vormen nog steeds een familie en rijden met hun rijbewijzen in hun auto’s op zon- en feestdagen naar elkaar. Ze zijn een bedrijf begonnen, werken op ambassades en in hotels of in de zorg. Ze zijn zelfstandig en zelfbewust. Ze betalen belasting en lopen de avondvierdaagse met hun kinderen.

De vrouwen komen uit China, voormalige Sovjet Unie, Balkan, Nigeria, Cameroen, Soedan, Honduras, Liberia, Congo, Ethiopië, Eritrea, Oekraïne, Sierra Leone, Togo, Azerbeidzjan, Armenië, Algerije, Marokko, Syrië, Iran, Irak. Ze hebben alle leeftijden, kleuren, geloven en nationaliteiten. Ze waren illegaal, kansloos en vooral ongewenst. Ze leefden samen. De wereld verzameld in één opvang. Een wereld van verschil en gelijkwaardigheid. De Verenigde Naties kan van hen leren.

Nu hebben ze dezelfde nationaliteit: de Nederlandse. Ze dragen dagelijks bij aan de samenleving. Het kleine jongetje dat elf jaar geleden geboren werd uit een illegale moeder, spreekt drie talen vloeiend: Nederlands, Spaans en Engels. Het tweelingzusje uit Togo dat op acht jarige leeftijd met haar moeder en twee broers door de IND op straat gezet werd, doet eindexamen Havo en werkt bij de Hema. Ook zij is meertalig opgevoed en kan zowel Nederlands als Frans haar moedertaal noemen.

Hun moeders, zoals gezegd, zijn energiek en gedreven. Ze werken, hebben eigen bedrijven, draaien mee op scholen, vieren Sinterklaas, lopen de avondvierdaagse, lezen ’s avonds voor, doen boodschappen voor een oude buurvrouw, hebben Nederlandse vrienden en vriendinnen, kunnen fietsen en zwemmen, betalen belasting, en ja, ze spreken Nederlands.

En weer laait het debat op: over immigranten. Wat een onzin!

donderdag 3 juni 2010

Wat zegt een 1e zin?

DE VOLKSKRANT
ZATERDAG 15 MEI 2010
NIEUWS


Ik zink in de slaapbank en kijk rond in
het kleine appartement van mijn
moeder. De vrouw die ik vroeger

vasthield om te voorkomen dat ze weg
zou waaien had het meest winderige
hoekje van Europa uitgekozen om te
wonen, Tarifa.

Uit Nin: door Caro Sicking.
Uitgave van Studio nonfiXe.

Hoofdstuk 1 lezen

Nin thuisbezorgd (€ 10,50 ex verzendkosten) ISBN: 978.94.90665.01.2

Nin als ebook ontvangen (€ 6,95) ISBN: 978.94.90665.02.9


woensdag 2 juni 2010

Joost Sicking bij dag




Daglicht is onverbiddelijk. Tijd ook. Een schilderij dat veertig jaar na dato nog actueel is, discussie en dialoog ontlokt, bewondering of afgrijzen oproept en de volle zon beconcurreert, is zowel universeel als authentiek. Deze combinatie van eigenschappen onderscheidt kunst van nijverheid. Zo’n schilderij is krachtig.

Werk van Joost te zien bij Team Notarissen, Avenue Ceramique 105, 6221 KV Maastricht. www.teamnotarissen.nl
Website van Joost: www.sicking.nl