Sneak preview: Joost Sicking in Maastricht

Image: Habsburgers in the window

For the real thing: Team Notarissen, Avenue Ceramique 105, Maastricht

CO2 dogma

Is er sprake van klimaatverandering? Komt dat door CO2? En zo ja, kan de mens daar iets aan veranderen? Voor sommige mensen is het al teveel om deze vragen te stellen. Het antwoord staat namelijk als een paal boven water. Het luidt drie keer: Ja. Wie hieraan twijfelt, is verdacht. Degene die zegt dat CO2 geen probleem is, zouden de ‘gelovers’ het liefst op de brandstapel zetten, ware het niet dat brandstapels CO2 uitstoten.

Geloofsdogma’s hebben al vele oorlogen ontketend, slecht voor mens en milieu, vaak goed voor de portemonnee van enkelen. De CO2 religie is gevaarlijker dan het gas zelf. Emissie handel houdt grote economische machtsblokken in stand. Grootschalige opslag leidt ongetwijfeld tot nieuwe ecologische problemen.

In feite doet het er niet toe of CO2 uitstoot wel of geen door mensen veroorzaakt en op te lossen issue is. We moeten leren naar het geheel te kijken: mensen lijden honger en slaan elkaar de hersens in, fossiele brandstoffen raken op, kringlopen worden doorbroken. Door een transitie naar schone, hernieuwbare energie, decentraal opgewekt, kunnen we er allemaal beter van worden, mens en planeet (en ja, ook profit). Maar bovenal moeten we leren dat vragen altijd gesteld mogen worden. Niets staat buiten kijf.

In een open samenleving is ruimte voor dissent en spel. Dat houdt de mens flexibel en in staat om te gaan met veranderingen. Een stram lijf, star brein, vastgeklonken gewoonte, stijve regel, onbuigbaar gelijk is dodelijk voor alle vorm van leven. Leven is bewegen.


###

Only losers

‘What is the cat doing?’ At the same time my friend asks the question, a cry comes from the sky. A magpie flutters. We hear the sound of her wings. Monty, our red haired European cat, ticks with her paw against something on the sand. The something moves. It has small wings and lies on its back. The small greyish bird with a very long and sharp beak seems to have broken its wing. I take it in my hand and we go to the vet.



‘Wow, a baby kingfisher! This is a rare bird. Maybe, it can be saved. The wing is not broken, but he is hurt.’ She shows the wounds underneath the lamed wing. It lost feathers too.
Back home the kingfisher seems a bit better. He drinks and eats the flies we catch and the small amount of fish we put in his nursery. The whole family is busy caring for the tiny animal. The cat is curious. She creeps around the cage. Sits down mesmerized, looking for an opportunity to gormandize her stolen meal. Snitsel is fascinated by the jumping bird. The Border collie joins the cat in awe. She is his teacher and he already knows how to catch mice. Swallowing a bird will be a new experience. But we took measurements; neither of them can get close to the bird.



Before we bunker in our beds, we see the kingfisher sitting on the bottom of the cage. Head into feathers. It doesn’t look good. We decide to let it rest. Our baby kingfisher took these words literally. This morning we found him dead in the cage. The cat is indignant: she lost out on a good meal for nothing.

Info @ breakfast

We sit in the garden. Birds have breakfast, eating the fallen apples. Laptops in the ready. A friend pops up at Facebook. We never met him in real life. He lives in another country and actually he is a friend of a friend. They used to play together.

The virtual friend is giving shows in the South of Europe. He just returned from his country of birth. There he found important information for us. He wants to share it.

In Syria, government officials try to censure Internet, as in China, Ethiopia and a bunch of other dictatorial countries. But the Internet is like a bird, flying across borders to pick the apples it needs for breakfast.

Our Facebook friend just sent us a basket filled with fresh apples. Soon you can read what fell down this morning.

jongeren hangplek

Tailleloos

Ik stap in mijn auto. Wanneer gaat een vrouw op haar moeder lijken? Als ze zelf kinderen krijgt? Wanneer haar man haar bedriegt en ze zich voor het eerst echt onzeker gaat voelen? Wanneer verbitteren vrouwen, groeien ze dicht en drogen ze op?
Iedereen kent ze, de vrouwen die zich kleden om te verbergen. Strakke kapsels en degelijke truien, met turtle neck. Tailleloos. Vrouwen die zich verzetten tegen de jaren, ze trachten te temmen zoals kostschooldirectrices een drukke klas met samengeknepen lippen in bedwang proberen te houden. Ze herinneren zich niet wat ze verwachtten toen ze jong waren, maar dat het iets anders was dan wat ze kregen, dat weten ze. Vreugdeloos.
Dan is er nog die andere categorie: te diep decolleté, toonbank voor het schrompelende schap en eveneens tailleloos. Wanhopig vasthoudend aan voorbije jeugd. Ze smeken artsen om elixer, slikken vitaminepillen, fitnessen doorlopend en flirten met kleine jongens. Even vreugdeloos als hun billenknijpende zusters. We verliezen ons vertrouwen en verkrampen, verlangen terug naar zorgeloze jaren. Is er een beperkte hoeveelheid spontaniteit per vrouwenleven beschikbaar?
Ik dacht dat ik kon ontsnappen, maar nu ik onverrichterzake naar huis rijd, mijn verwarde moeder dwalend in een steriel ziekenhuis achterlaat, versmallen mijn lippen stevig samengeknepen tot een zurige mond. Ik voel mijn taille verdwijnen, verstarren in vet onbevredigd verlangen, uiterlijk Ma's doorlopende zwangerschappen, die steeds opnieuw invulling aan haar leven gaven, imiterend. Kies ik voor een schrompelend schap, zonnebankbruin? Voor de grijze, wollen jurk tot kniehoogte? Of is er een uitweg, een ontsnapping mogelijk die me leidt naar groene velden en open wegen?

Freedom & Diversity as Dutch as dikes, wooden shoes, 'drop' and raw herrings

What is worse than politicians who split a population in two by spreading hatred and prejudice? What is worse than politicians who, in their hearts, do not believe in democracy?

Two things are worse:
1. Ignorant voters and stupid followers who believe the populist’ rhetoric
2. Colleague politicians who’s mouths stay shut in polite smiles and handshakes

We, in the Netherlands, have both.

The majority of our country will now have to stand up and speak out loud. We cannot sit still and watch how some off us garbage one of our most priceless cultural values: that of freedom of speech / religion / expression (& yes, expression is in dress as well).

The cultural heritage my father left me is: freedom for everybody, not just for some.
Freedom and diversity are as Dutch as dikes, wooden shoes, 'drop' and raw herrings are.