maandag 9 april 2012

Ik zal je missen

Ze gaat. Ze vertrekt. Uit een laag land waar ze om hulp vroeg, maar niet kreeg. Ze wilde bijdragen. Ze droeg bij. Zoveel haar sterke schouders konden dragen. Op krachtige benen. Het enige wat ze terug verlangde was Vrijheid. Vrijheid van bewegen. Vrij om te werken, te lachen en lief te hebben.

Maar dat zit er GODNONDEJU niet in. Want wij zijn bang voor haar. Stel dat ze mijn huis pikt, of mijn baan. Ook al is zij twintig en ben ik zestig of zeventig of dertig voor mijn part. Ook al wil ze voor me zorgen als ik dat zelf niet meer kan.
Ook al wordt ze weer misbruikt, als ze terug keert. Ook al moet ze de gevangenis in. Dat moet ze hier trouwens ook. Want ze heeft niet de juiste papieren. Die zal ze nooit krijgen. Welke verkrachter schrijft een verklaring? Welke onderdrukker zet een stempel en handtekening onder zijn misdaden? Geen bewijs... Oh jawel. Bewijs genoeg. Maar niet in het juiste format. Ze liegen toch allemaal?!?

De verklaring van de Universele Rechten van de Mens gaat voor haar niet op. Had ze maar ergens anders geboren moeten worden. Eigen schuld. Kan ik er wat aan doen? We kunnen ze toch niet allemaal toelaten? Nederland is al zo vol. Ze komen gewoon een uitkering trekken. Ja profiteurs dat zijn het, allemaal. Van de Grieken (die hebben echt nog nooit gewerkt en kloppen nu bij ons aan) tot de Tsjetenen (crimineel, ik zeg je, crimineel!!). Van de Chinezen (nou ja, die werken tenminste, koken redelijk goed en vooral goedkoop en lossen hun zaakjes onderling op) tot de Turken (importeren vrouwen en ontvoeren kinderen in de naam van de Islam, echt waar). Van de Marokkanen (allemaal last van ADHD, kijk maar om je heen, en ze bevolken onze gevangenissen, jaa.. van belastinggeld) tot de Irakezen (kunnen best terug).
Ze sturen hun kinderen. Jaaa, kijk maar naar Mauro. Spelen op ons sentiment. En dan komen ze er achter aan. Ik zweer je. Over tien jaar herken je Nederland niet meer. Kun je niet meer praten met je buren, want ze verrekken het gewoon om zich aan te passen.

Dit Lage Land. Met de Lage Standaard. Waar de kou muren om mensen heen trekt. Waar oude mensen vereenzamen. Waar jongeren geen opleiding krijgen. Waar kunst een hobby is en geen vak. Waar ministers mogen liegen om hun baan te behouden. Waar onschuldigen in gevangenissen belanden om een papieren reden. Waar we allemaal in zo veel en zo groot mogelijke auto's willen rijden over de paar honderd gestrekte kilometers A2. Waar Europa een vloekwoord dreigt te worden. Dit is echt een land waarvan de grenzen gesloten moeten blijven.

Ter bescherming van de rest van de wereld. Houd de bekrompenheid binnen Neerlands grenzen. Er is veel buitenland. Dan is er voor miljarden mensen tenminste nog hoop.

Voor haar die vertrekt.
Ik zal je missen.

###

Geen opmerkingen:

Een reactie posten